به گزارش روابط عمومی شرکت گسترش انرژی پاسارگاد ، علی فرخی افزود: این رویکرد در خصوص میدان سپهر و جفیر با تلاش همکاران ما در این یکسالی که تیم جدید شرکت شروع به فعالیت کرده است شتاب بیشتری به خود گرفته است و از ایتدای سال تا کنون نزدیک به ده چاه جدید در این بخش حفاری شده که در نوع خود رکورد بسیار مطلوبی است .حفاری چاه اول این میدان 320 روز به طول انجامید اما اینک بازه زمانی 150 روز را برای آن در نظر گرفته ایم و این در شرایطی است که این چاه ها در لایه های فهلیان قرار دارد که جزو لایه های سخت محسوب می شود و عمقی تا حدود 4200 متر دارد و شرکت خدمات مهندسی پژواک انرژی به عنوان یکی از شرکت های زیرمجموعه هلدینگ گسترش انرژی پاسارگاد آن را با شتاب هرچه بیشتر مورد توسعه قرار می دهد.
فرخی ادامه داد:پیمانکار بالا دستی دیگر این طرح شرکت تدبیر است و حال برای نخستین بار رشته تکمیل 10 هزارpsi برای این کار تجربه شده که دو شرکت داخلی این تجهیزات را ساختند و کار بسیار موفقیت آمیز انجام شد و در بخش سطح الارضی که کار کمی دیرتر آغاز شده بود در این بازه سرعت بیشتری گرفته و بر این اساس اگر ما بتوانیم در اواخر سال که زمان تحویل تولید اولیه قرارداد هم هست، بخش سطح الارضی خود را تکمیل کنیم به اهداف مورد نظر و حتی شاید بیشتر از آن نیز برسیم.
وی افزود: گروه گسترش انرژی پاسارگاد موفق شده توانسته به عنوان اولین شرکت خصوصی ایرانی بدون شراکت های خارجی در پروژه میدان سپهر و جفیر به عنوان سرمایه گذار و پیمانکار توسعه‌دهنده این پروژه ملی و مهم معرفی شود.
فرخی به نیازهای فناورانه پیشرفته ای که در حفاری و تکمیل چاه های میدان نفتی سپهر و جفیر کاربرد دارد اشاره کرد و گفت: در شرایط تحریم با تکیه بر توانمندی پیمانکاران و سازندگان داخلی و اعتماد مجموعه گروه پاسارگاد به آنها، این نیاز ها تامین می شود.
معاون بالادستی گروه گسترش انرژی پاسارگاد همچنین در خلال ارائه خود در این کنفرانس اظهار کرد:برای نخستین بار تولید نفت از میدان سپهر و جفیر با تکیه ۱۰۰ درصدی بر توان ایرانی و بدون حضور شرکت‌های خارجی آغاز شده و قرارداد پروژه آن به صورت IPC با شرکت ملی نفت ایران منعقد گردیده است.
وی در خصوص مقوله ضریب بازیافت و افزایش بازدهی از چاه های نفت و گاز در کشور نیز گفت:آمارهای مقایسه ای در این زمینه نشان می دهد افزایش بازدهی چاه های ایران نسبت به نمونه های دیگر دنیا و بویژه خاورمیانه که به لحاظ مشخصات فنی شباهت بیشتری به چاه های ما دارند،میزان بسیار کمتری است و این در حالیست که ضریب بازیافت در دنیا از یک منحی مناسب و طبیعی پیروی می کند حال آنکه کشور ما در این نمودارها جایگاه مناسب خود را نیافته است که این موضوع باید به شکلی جدی پیگیری شود.
فرخی اضافه کرد:بر اساس نمودارهای تهیه شده ،میادین قدیمی تر نفت ایران مانند میادین مارون، اهواز و آغاجاری وضعیت نسبتا بهتری دارند و کماکان امکان تولید دارند لیکن از الان باید به فکر افزایش بهره دهی آنها باشیم و بنظر می رسد ضریب بازیافت در همین محدوده 30 درصد قابلیت این هست که افزایش پیدا کند چون این میادین جزو میادین پربازده کشور هستند اما ضریب بازیافت در میادین غرب کارون مانند یادآوران و آزادگان از این نظر مطلوب نیستند وبازدهی یک رقمی دارند که باعث می شود ما توجهمان به این نکته جلب شود که نوع توسعه این میادین تا چه میزان از روش های ازدیاد برداشت استفاده کرده است.
معاون بالادستی گروه گسترش انرژی پاسارگاد ادامه داد:تجربه برخی از میادین همین محدوده نشان داد که مخزن بعد از مدتی نیاز به روش های جدید افزایش بازدهی را می طلبد.میادین قدیمی و آسان کشور کمتر این مشکل را دارند و هزینه توسعه در میادین قدیمی و جدید با هم متفاوتند و این مسئله مبین این نکته است چنانچه عدم تصمیم گیری ها رفع شود امکان حل این چالش بوده و هزینه های بسیار کمتری را متقبل خواهیم شد تا افزایش بیشتری در بازدهی میادین و چاه ها صورت بگیرد.
وی افزود: منحنی پیش بینی های قیمت نفت از 5-6 سال گذشته نشان می دهد گمانه زنی در خصوص قیمت های نفت تا حدود زیادی درست از آب در آمده و این بیانگر این نکته است که در سال های پیش رو نیز قیمت نفت همچنان در محدوده 80 دلار باقی خواهد ماند و بر این اساس ارتباط موجه هزینه و درآمد در میادین نفتی برای کشور ما مشخص و توسعه در زمینه بهره گیری از میادین ما توجیه پذیر تر می شود به شرطی که تصمیم های درستی در این زمینه گرفته شود.
فرخی با اشاره به اینکه بر اساس اطلاعات بدست آمده هم اکنون حدود 5600 چاه در ایران وجود دارد گفت:حدود4000 حلقه از این چاه ها ، چاه های نفتی کشور محسوب می شوند که از این تعداد 2500 چاه فعال هستند و این در حالیست که تنها 243 چاه هستند که از روش ها و تجهیزات و تکنولوژی های ازدیاد برداشت استفاده می کنند و این میزان به مفهوم این است که فقط 10 درصد چاه های موجود کشور از روش های ازدیاد برداشت بهره برده اند و الباقی چنین ویژگی هایی را ندارند.
وی تصریح کرد: بر پایه اطلاعات موجود هم اکنون 80 درصد چاه های نفت روسیه از تجهیزات و پمپ های درون چاهی جهت ازدیاد برداشت استفاده می کنند و این دان معناست که در زمینه افزایش بازدهی یک استراتژی مطلوب و مشخص تعریف شده و کار بر اساس آن پیش می رود اما در ایران این استراتژی چندان مورد اقبال واقع نشده است و ما همچنان نمیدانیم که از کدام روش های ازدیاد برداشت باید استفاده کنیم.
فرخی همچنین گفت: تجربه های بدست آمده دیگر کشورها نشان می دهد استفاده حداکثری از روش های مدرن در بهره گیری از چاه ها، هزینه های بسیار کمتری نسبت به روش های قدیمی تر دارد و ما اگر بتوانیم از تجهیزات و پمپ های درون چاهی استفاده کنیم میزان بهره گیری از چاه هایمان بسیار بیشتر خواهد شد و موتور محرکه برای زنجیره تکمیل به حرکت موثر خود خواهد رسید.
این فعال حوزه بالا دستی نفت در ادامه گفت: بطور کلی من معتقدم ما در نظام تصمیم گیری آمادگی لازم برای اتخاذ تصمیمات کلان و اثر بخش در موضوع افزایش تولید را پیدا نکرده ایم و فضای سیاسی و در عین حال سیاست گذاری های موجود بر مسائل فنی غالب است و اجازه نمی دهد که اقداماتی مانند افزایش بازدهی شکل مطلوب و مناسب وطبیعی خود را در صنعت نفت ایران دنبال نمایند..
فرخی اذعان داشت: شرکت ملی نفت به عنوان کارفرمای اصلی این حوزه باید نظام تصمیم گیری و سپاسگذاری خود را مورد بازبینی مجدد قرار دهد تا در ادامه این روند سیستم مشاوره و ساخت و امثالهم بتوانند امکان حضور پیدا کنند اما در حال حاضر این شرایط فراهم نشده است و به تعبیری، لوکوموتیو اصلی حرکت نکرده تا بقیه واگن های متصل به آن نیز به حرکت در بیایند.
وی با اشاره به آمارهای مقایسه ای استفاده از پمپ های درون چاهی ایران نسبت به کشوری مانند روسیه گفت: وقتی روسیه 80 درصد چاه هایش به این امکانات تجهیز شده اند و ایران تنها 10 درصد از چاه هایش از فن آوری هایی از این دست استفاده می کند،طبعا آنها امکان تولید 10 تا 11 میلیون بشکه در روز را دارند و ما چیزی در حدود نزدیک به 4 میلیون بشکه در روز .
معاون بالادستی گروه گسترش انرژی پاسارگاد،با اشاره به اینکه شرکت ملی نفت یک متولی بیش از حد کلان است گفت: وقتی صحبت از مدیریت کل مخازن و 150 میلیارد بشکه نفت قابل بازیافت به میان می آید این مسئله اینرسی زیاد و به تبع آن لَختی زیادی ایجاد می کنداما اگر مسولیت و مالکیت تقسیم شود و واگذاری ها بر این اساس انجام شود این بدنه خود را پیدا می کند و توسعه ها با سرعت بسیار بیشتری محقق می شود.