پاسارگاد در تاریخ ایران

نام پاسارگاد در زبان پارسی، به معنی «نیکان روزگار» است و از نام قبیلهٔ شاهان پارسی، قبیله «پاسارگاد» گرفته شده است. اما پاسارگاد در ایران، فراتر از یک نام است. پاسارگاد نام مجموعه‌ای از سازه‌های باستانی برجای‌مانده از دوران هخامنشی در 600 سال پیش از میلاد مسیح است که در سال 2004 میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. برجسته‌ترین بخش مجموعهٔ پاسارگاد، بنای آرامگاه کورش بزرگ است؛ پادشاهی که نخستین منادی آزادی و حقوق بشر در جهان بود و نخستین بیانیه جهانی حقوق بشر را در سال ۵۳۸ پیش از میلاد به‌صورت استوانه‌ای گِلین تدوین نمود و فرمان آزادی و برابری را صادر کرد. این استوانه، هم‌اکنون در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود و یادآور احترام ایرانیان به آزادی و برابری ادیان و مذاهب، و اعتقاد تاریخی ایرانیان به صلح است؛ احترام و اعتقادی که پس از ورود اسلام به سرزمین پارس، نه تنها پابرجا ماند، بلکه با آموزه های اسلامی مبتنی بر صلح و مدارا تقویت شد تا شاهد بلوغ تمدن پارس با شکوفایی اسلام در سرزمین ایران باشیم. به همین دلیل، آرامگاه کورش در مجموعه تاریخی پاسارگاد، پس از 25 قرن هنوز استوار است و ما نیز نام پاسارگاد را برگزیدیم که نماد استواری و پایداری است. «شیر»، نماد گسترش انرژی پاسارگاد نیز، همچون پاسارگاد از نمادهای کهن ایرانیان و نشان برآمدن خورشید و روشنایی است که نقش آن در سه تالار از کاخ‌های پرسپولیس همچنان دیده می‌شود.